Mandela terug in ziekenhuis met longinfectie.

De vroegere president van Zuid-Afrika Nelson Mandela werd vannacht iets voor middernacht in allerijl naar het ziekenhuis gevoerd naar aanleiding van een weerkerende longontsteking. 

In december had hij nog 18 dagen in het hospitaal doorgebracht voor het behandelen van galstenen en ook dan een longinfectie.

Mandela trok zich in 1999 terug uit de politieke schijnwerpers, maar bleef achter de schermen wel actief. Zo kon hij lange tijd grote invloed uitoefenen op de partij-top van het ANC, de grootste partij van Zuid-Afrika en hij stichtte  de Nelson Mandela Foundation om zijn levenswerk verder te zetten. Al heel snel drukte hij ook publiekelijk z’n spijt uit dat hij niet eerder werk had gemaakt van het aids-probleem dat Zuid-afrika en de rest van het continent aan het verteren was en is. Hij startte meteen een aidsprogramma en werkte mee aan sensibilisering onder de naam 46664 , genoemd naar het celnummer op Robbeneiland waar Mandela 18 van zijn 27 jaren opsluiting doorbracht.

Mandela mag dan wel bijna 95 zijn, hij is nog steeds onwaarschijnlijk populair bij jong en oud.

Ik zag hem in april 2008 op de universiteit van Stellenbosch tijdens de uitreiking van een eredoctoraat aan z’n vrouw, Graca Machel – en daar heb ik zelf kunnen meemaken hoe een menigte van honderden studenten rechtveerde toen Mandela de aula binnenkwam en minutenlang applaudiseerde met een enthousiast geroep en getier.

Zelfs voor iemand van boven de 90 blijft hij een enorme indruk maken, vooral wanner hij lacht. Z’n ogen hebben nog altijd een soort guitige levendigheid die eerder past bij iemand die een halve eeuw jonger is. 

Hij blijft natuurlijk die uitzonderlijke leider, een ikoon van de wereldgeschiedenis die van Zuid-Afrika een non-raciaal democatrisch land maakte zonder bloedvergieten – waar iedereen zo bang van was – en bovendien heeft hij zich een meester tacticus getoont die alle partijen en zelfs gezworen tegenstanders kon overtuigen om dezelfde kar te duwen. Hij wist ook precies hoe zich om te vormen van een rol van verzetsstrijder naar martelaar tot diplomaat en staatsman. En dat is een krachttoer waar heel veel wereldleiders vandaag nog altijd inspiratie uit halen. Ook voor Afrika zelf is hij een stichtend voorbeeld – iemand die heel bewust de macht afgaf na z’n eerste termijn van presidentsschap terwijl niemand het vreemd of erg zou vinden dat hij dat z’n leven lang zou gedaan hebben. In de politieke geschiedenis van afrika is het uitzonderlijk dat een populaire leider vrijwillig opzijstapt en plaatst maakt voor opvolgers, denken we maar aan Mugabe, Mobutu, Khadafi enz…

In 2004 trok Mandela zich terug uit het publieke leven en was hij nog maar sporadisch te zien. Tijdens het WK voetbal in 2010 verscheen hij onverwacht tijdens de finalewedstrijd. Iedereen was verrukt!

Er zijn natuurlijk altijd mensen die zich luidop afvragen : wat na Mandela ? Maar dat liedje begint wat afgezaagd te klinken, want dat duurt nu al bijna 20 jaar.

Het is in elk geval duidelijk dat Mandela een bijna bovenmenselijke status heeft bereikt die hem zo goed als zeker onsterfelijk zal maken.